Onze medewerkers staan iedere dag klaar voor families en hun gasten en maken zo een hoop bijzondere dingen mee. Graag stellen we je via deze blog iedere keer voor aan 1 van onze medewerkers en vertelt hij of zij over een bijzondere ervaring. Deze keer spreken we met onze collega Kathelijn. Met veel plezier is zij werkzaam bij Zuylen in de rol van algemeen medewerker. Graag deelt zij één van haar vele bijzondere ervaringen.
“Mijn naam is Kathelijn. Met heel veel liefde werk ik al 15 jaar bij Zuylen. Elk afscheid is anders en kent eigen rituelen en tradities. Ik zie het als mijn taak om alle nabestaanden zo goed mogelijk te begrijpen en te begeleiden. Kijkend naar alle verschillende culturen in ons land vind ik het prachtig om te zien hoe divers een afscheid kan worden gevierd. Neem nu een Moluks afscheid, iets wat qua verdriet dichtbij kwam, omdat in 2019 de oom van mijn partner overleed. Toen hij overleed, stelde ik voor om hem naar een afscheidskamer bij Zuylen over te brengen. Deze 24-uur-beschikbare kamers zijn ruim opgezet en dat was precies wat we nodig hadden, omdat ik wist dat er veel rouwbezoek zou komen. Dat is namelijk gebruikelijk in de Molukse gemeenschap. Ook moet er steeds iemand van de familie bij de overledene aanwezig zijn. Molukkers laten een overledene namelijk nooit alleen. Wat ook bijzonder is, is dat favoriete spullen van de overledene meegaan in de kist.
Na een aantal dagen werd mijn oom naar huis gebracht en daarna naar de kerk voor een Malam penghiburan (= troostdienst/avondwake). Zijn kist stond centraal in de kerk en er werd veel gebeden en gezongen. Ook ‘s nachts bleef er altijd iemand bij hem. Tijdens de uitvaartdienst de volgende dag was het enorm druk. Mijn oom werd begraven op begraafplaats De Driesprong. Dit is een plek waar zich een groot aantal Molukse graven en een speciale herdenkingszuil voor de Molukse gemeenschap bevinden. We sloten die dag af met een samenzijn in de Molukse wijk met eten en drinken voor alle genodigden. 40 dagen later kwamen we nog een keer samen om de rouwperiode af te sluiten.
Al met al dus een ‘anders dan normaal’ ervaring voor mij. Niet alleen omdat een Molukse begrafenis totaal andere wijze verloopt maar natuurlijk vooral ook omdat het mijn eigen familie betrof. Achteraf gezien was het natuurlijk meer dan bijzonder om mijn familie met mijn vakkennis bij te kunnen staan. Mijn eigen gevoel en emoties moest ik even opzij zetten, maar na afloop van de uitvaart kon ook ik mijn verdriet de vrije loop laten. Ik ben heel dankbaar dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen.
