Dennis Vrolijk

Mijn eigen uitvaart? Een bourgondisch samenzijn. Er worden anekdotes uitgewisseld aan de toog, hopelijk meer met een lach dan met een traan. Je uitvaart is een resultaat van je leven. Afscheid met een ziel, noemen we dat. Wil je weten hoe jóuw uitvaart recht doet aan wie je bent? Kijk op: www.afscheidmeteenziel.nl

Ken je het Bierreclamemuseum in Princenhage? Dat vind ik een fantastische, ongedwongen plek. Daar is iedereen zichzelf, op zomaar een zondagmiddag. En de nostalgische reclameborden vrágen bijna om een goed gesprek over de goeie, ouwe tijd. Over de speakers klinkt Guus Meeuwis met “Laten we proosten”, net hard genoeg om mee te zingen.

Iedereen doet alsof ik er nog bij ben. Het bewaren van zo’n herinnering houd ik nabestaanden ook voor, in mijn werk. Rouwen is een ritueel, daar wil je het beste van maken. Het leven staat centraal, dat laat zich niet standaard inkaderen. Daarom zoek ik graag de grenzen op. Het meest eigene van de overledene wil je vangen in het afscheid. Dat bezoekers zeggen: Ja, zó was hij.