Sandra Cals

Voordat ik als uitvaartverzorgster aan de slag ging, kende ik eigenlijk alleen de relatief traditionele uitvaarten met een mis in de kerk en een aansluitende koffietafel waar je in de rij stond om te condoleren.

Inmiddels weten we dat niets moet en (bijna) alles kan en mag.

Voor mijn eigen afscheid zie ik het liefst iets buiten; een sfeervolle binnentuin met bomen en een bloeiende klimop langs de muren, een weiland met wilde bloemen, of ergens aan zee in de duinen.

In ieder geval passend bij hoe ik ben, in een ongedwongen, intieme setting met lekkere wijn en hapjes. Daar worden hopelijk dierbare herinneringen opgehaald rondom mijn van resthout zelfgemaakte kist, wordt er gelachen om grappige anekdotes en wordt er geproost op wat en hoe ik was!