Yvonne Jorissen snikt heus weleens tijdens een uitvaart
Door Zuylen | 30 april, 2024,
“Nee, het bedrijfsleven is niks voor haar, iets rechtstreeks voor mensen kunnen betekenen des te meer. Yvonne Jorissen uit Bavel werkt sinds 2019 als uitvaartverzorger bij Zuylen. Met heel veel plezier. “What you see is what you get.”
Ze zegt het resoluut: “Het voelt niet eens als werk.” Zoveel houdt Yvonne van haar job als uitvaartverzorger. “Ik voel me hier als een vis in het water, word heel blij van mensen helpen die in een kwetsbare periode zitten. Ze kunnen me altijd bellen, appen, mailen.”
Daarvóór werkte Yvonne 27 jaar bij Nationale Vereniging de Zonnebloem in Breda, een instelling voor mensen met een lichamelijke beperking. “Ik regelde er vakanties voor de mensen. Ik vond het een mooie baan, vond het fijn mensen blij te maken, hun verhaal aan te horen en iets voor ze te kunnen betekenen.”
Contact met mensen
Toen de Zonnebloem ging reorganiseren, zette dat Yvonne aan het denken. Wat wilde ze nog in haar carrière? “Ik was eind veertig en wilde niet meer op kantoor werken. Ik miste het rechtstreekse contact met mensen. Ik zegde mijn baan op en ben de uitvaartopleiding in Zwolle gaan doen.”
Dat de Bavelse moeder van twee dochters die ogenschijnlijk onverwachte keuze maakte, was toch min of meer logisch. “De uitvaartwereld heeft me altijd getrokken. Bij opa in het bejaardenhuis liep ik als kind altijd langs opgebaarde mensen in het kapelletje. Dat vond ik interessant.”
Uitvaartwereld
Tijdens haar opleiding keek Yvonne al uitgebreid rond in de uitvaartwereld. “Ik ben met iemand vrijwillig gaan meelopen. Om te kijken of het voor beiden beviel. Vanaf minuut één vond ik het geweldig. En toen kwam ik Marc van Esch van Zuylen tegen – ik kende hem al. Hij zei: zullen we een keer praten? Zo ben ik in 2019 bij Zuylen uitgekomen.”
Ze heeft geen spijt gehad van het opzeggen van haar dankbare werk bij de Zonnebloem. “Ik heb nu een soort eigen onderneming in mijn werk. Ik beheer mijn eigen agenda. Ik heb hier zo mijn draai gevonden dat ik denk dat ik tot mijn pensioen bij Zuylen blijf, als het mij gegeven is. Ik ben heel honkvast.”
In haar vrije tijd is Yvonne in Bavel actief met haar carnavalsclub, bestaande uit louter vrouwen. Daar, in Baviaonenland, doet ze elk jaar mee met de optocht. “Het gaat vooral om het samenzijn en de voorpret”, zegt ze daarover. Het is voor haar een uitlaatklep. Al zou je dat zelfs over haar werk kunnen zeggen.
“Ik ben heel blij met dit werk, het is zo bevredigend. Ik zou nooit in het bedrijfsleven kunnen werken. Dit is veel persoonlijker. Dat ik soms een keer snik bij een uitvaart mogen mensen best zien. Ik ben ook maar een mens. What you see is what you get.”
